Γιατί PowerGrass

Η εξέλιξη του συνθετικού γρασιδιού ... έφθασε στην τρέλα.

Τα τελευταία χρόνια, η βιομηχανία της κατασκευής συνθετικού τάπητα στην Ιταλία, διέσχισε τη γραμμή της κοινής λογικής και επαγγελματικής ακεραιότητας.

Η βιομηχανία εισήγαγε ένα 100% οργανικό πλήρωσης κατασκευασμένο από φυσικά υλικά όπως ίνες κοκοφοίνικα, φελλό, φλοιό ρυζιού, στάχυ καλαμποκιού, φλοιό πεύκου, κλπ., σε πλήρη αντικατάσταση του ελαστικού σε μια προσπάθεια να μιμηθεί ένα φυσικό αίσθημα επιφάνειας με συνδυασμό τεχνητού τάπητα και του γεμίσματος. Σε μερικές περιπτώσεις, η επιφάνεια του γηπέδου είναι καλή, υπάρχουν όμως ισχυροί περιορισμοί όσον αφορά στη διάρκεια του οργανικού γεμίσματος.

Την ίδια στιγμή η κατανάλωση του νερού είναι σχετική, μεγαλύτερη από την κατανάλωση του νερού για ένα φυσικό γήπεδο, δεδομένου ότι η εξάτμιση σε γυμνό έδαφος σε συνδυασμό με τις μεγάλες θερμοκρασίες της συνθετικής επιφάνειας είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη σε γήπεδο φυσικού χόρτου. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το κύριο πλεονέκτημα του τεχνητού τάπητα που θα έπρεπε να μειώσει το κόστος συντήρησης.

Και σαν να μην έφθασε αυτό, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το συνθετικό γήπεδο με 100% οργανικό πλήρωσης, στο τέλος της ζωής του, εάν οι οικονομικοί πόροι είναι περιορισμένοι για αντικατάσταση του γηπέδου και μετακίνηση του παλιού σε εγκεκριμένο τόπο υγειονομικής ταφής, είναι δυνατό να τρίψει το συνθετικό γρασίδι μαζί με την πλήρωση. Δεν κάνουμε κανένα σχόλιο πάνω σε αυτή την ιδέα και ελπίζουμε να είναι ο καταναλωτής αρκετά ενημερωμένος πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση.

Από την άλλη πλευρά, παίζοντας πάνω σε φυσικό γρασίδι, όταν η αγκύρωση των ριζών δεν είναι αρκετή κάτι που εμφανίζεται συχνά σε αμμώδη μέσα πλήρωσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα και/ή η δράση του παίκτη ασκεί μεγάλη πίεση στην επιφάνεια, ο τάπητας τείνει να φουσκώσει και να δημιουργηθούν επικίνδυνα εξογκώματα. Το γήπεδο δεν είναι πια ομοιόμορφο και η ασφάλεια των παιχτών περιορίζεται. Η αποκατάσταση του γηπέδου είναι σε αυτό το σημείο αρκετά δαπανηρή.

Η ιδέα

Αυτή η τελευταία δήλωση, την άνοιξη του 2011, έδωσε μία ιδέα στον Dott. Niko Sarris: "γιατί να μην κατασκευαστεί από την αρχή ένα γήπεδο φυσικού χόρτου, σπέρνοντας χορτάρι στον συνθετικό τάπητα ο οποίος θα είναι ειδικά σχεδιασμένος να προωθεί την ανάπτυξη του γρασιδιού, δημιουργώντας ένα αληθινό δυνατό φυσικό γρασίδι ενισχυμένο με συνθετικό τάπητα, ικανό να αντέχει έως και 6 ώρες παιχνιδιού την ημέρα, αρκετό να καλύψει τις ανάγκες των περισσοτέρων αθλητικών συλλόγων."

Η ιδέα ήταν καλή, τα κόστη όμως της κατασκευής του σύνθετου τάπητα ήταν πιο υψηλά από αυτά για την κατασκευή ενός απλού τεχνητού. Δεν θα είχε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στο κοινό, παρά μόνο στους επαγγελματίες αθλητές που αγαπούν να παίζουν πάνω σε φυσικό χόρτο.

Κάποιους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2011, έρχεται η πρώτη ευκαιρία στην Ιταλική αγορά: η κατασκευή ενός γηπέδου ράγκμπι με φυσικό χόρτο ενισχυμένο ως εναλλακτική στον συνθετικό τάπητα, έπρεπε όμως αυτή η κατασκευή να είναι λιγότερο δαπανηρή.

Ο προϋπολογισμός ήταν περιορισμένος και μελετήσαμε πολύ για να συγκρατήσουμε το κόστος, τελικά όμως φθάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και το ενδιαφέρον αυξήθηκε αφάνταστα: ένα υβριδικό σύστημα, με χαμηλό κόστος εγκατάστασης και συντήρησης, είναι μία μεγάλη ευκαιρία για να παρέχει το σύστημα τόσο σε επαγγελματίες όσο και σε ερασιτέχνες αθλητές.

Οι πρώτες δοκιμές, επιβεβαίωσαν τη θεωρία

Άρχισε λοιπόν μία διαδικασία experimentation για την επιλογή κατάλληλου συνθετικού χόρτου και ιδανικού μέσου ανάπτυξης πάνω και κάτω από το υπόστρωμα. Έπειτα από πολλές δοκιμές στην εταιρία, ο Dott. Niko Sarris φθάνει στα αρχικά αποτελέσματα. Μελέτησε τα προβλήματα και τα όρια των συστημάτων που προϋπήρχαν και βρήκε την κατάλληλη τεχνική λύση για την συνύπαρξη φυσικού χόρτου με συνθετικό τάπητα:

Γνωρίζοντας τα όρια των παλιών υβριδικών συστημάτων, έψαχνε για κάτι τελείως διαφορετικό. Τα πρότυπα της αγοράς ήταν πολύ υψηλά όπως και οι προσδοκίες. Έπρεπε να σκεφτεί διαφορετικά.
Μελέτησε το τεχνητό υπόστρωμα και την πυκνότητα του γρασιδιού,
Προσπάθησε να κατασκευάσει το καλύτερο βελτιωτικό εδάφους, που θα είναι ιδανικό για τα υβριδικά συστήματα έτσι ώστε να διατηρείται η επιφάνεια του γηπέδου μαλακή, να αυξάνονται οι πόροι για καλύτερη αποστράγγιση και ανταλλαγή αερίων και όλα αυτά να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και διείσδυση των ριζών.

Τον Φεβρουάριο του 2012 ο Sarris είναι έτοιμος, εναποθέτει μία αίτηση Ευρωπαϊκού διπλώματος και ξεκινάει προωθητικές ενέργειες για να δει τις αντιδράσεις της αγοράς και να υλοποιήσει τα πρώτα πιλοτικά γήπεδα.

Η αντίδραση των καταναλωτών ήταν μεγάλη έκπληξη. Εκτίμησαν ιδιαίτερα το νέο σχέδιο αφού είχαν βαρεθεί τον τεχνητό χλοοτάπητα και οι προσδοκίες τους ήταν μεγάλες. Αργότερα, το καλοκαίρι του 2012, δύο πιλοτικές περιοχές ήταν έτοιμες για εγκατάσταση: